Hechting is de affectieve band tussen een baby en zijn verzorgers (vaak de ouders), die ontstaat in het eerste levensjaar van het kind. De kwaliteit van deze hechting mag niet onderschat worden, want is van cruciaal belang bij de verdere ontwikkeling. Zo beïnvloedt je hechtingsstijl de mate waarin je vertrouwen hebt in jezelf én anderen. Maar ook de manier waarop je met een scheiding of ander verlies omgaat, wordt erdoor bepaald.
Veilig gehechte kinderen beschouwen hun ouders als een veilige haven waar ze troost en comfort vinden. Doordat ouders steeds gepast reageren op de fysieke en emotionele noden van hun kinderen, creëren ze een positief beeld over zichzelf en gaan ze anderen vertrouwen.
Ben je veilig gehecht, zal je tijdens een scheiding wellicht beter je gevoelens kunnen uiten. Je schakelt die gevoelens dan ook niet uit en probeert de breuk op een harmonieuze manier te verwerken. Je vertrouwt hierbij op de steun van je omgeving en je eigen veerkracht om opnieuw krachtig in je schoenen te staan.
Sommige mensen worden na een scheiding echter overmand door gevoelens van angst en eenzaamheid. Ze klampen zich bijgevolg met man en macht vast aan hetgeen ze zijn verloren. Dit heeft een moeilijke en langdurige rouwperiode als gevolg.
In dit geval is de kans op angstige hechting groot. Bij deze hechtingsstijl ervaart het kind zijn thuishaven als 'te beschermend'. De ouders zijn overbezorgd en gaan steeds uit van het ergste, waardoor het kind weinig veerkracht opbouwt. De buitenwereld vormt een bedreiging en is onveilig. Als gevolg voel je je vaak onzeker, bouw je weinig zelfvertrouwen op en word je makkelijker afhankelijk van anderen.
Bij een vermijdende hechtingsstijl wijzen ouders hun kinderen vaak af, waardoor het kind zich allesbehalve beschermd voelt. Negatieve emoties zoals pijn, verdriet en angst gaan ze uit de weg, wat ervoor zorgt dat het kind zijn gevoelens op termijn gaat minimaliseren. Als gevolg ontwikkelen ze een diepgeworteld wantrouwen in de omgeving. Ook liefde en steun aanvaarden, blijkt vaak een hele opgave.
Wanneer je als kind met deze hechtingsstijl te maken kreeg, zal je bij confrontatie met een scheiding als volwassene weinig steun zoeken bij je omgeving. Je kan je gevoelens van pijn, verdriet en angst maar moeilijk onder ogen zien en blijft op zoek naar controle. Defensief en probleemoplossend gedrag komen dan voorop te staan.
In sommige gevallen heeft een scheiding serieuze gevolgen, denk maar aan angstaanvallen, depressie of zelfs zelfbeschadiging. In dat geval heeft die persoon waarschijnlijk te kampen met een gedesorganiseerde hechting. Ouders weerspiegelen in dat geval vaak hun eigen problemen op hun kind, wat leidt tot onvoorspelbaar gedrag. Soms zijn ze beschermend, dan weer afwijzend. Als kind ben je dus voortdurend onzeker of je jouw ouders wel kan vertrouwen. Je hebt bijgevolg meer kans om een laag zelfbeeld te ontwikkelen, en krijgt een groot wantrouwen in anderen.
Een kwaliteitsvolle hechting is dus van cruciaal belang om beter om te gaan met een scheiding. Kamp je toch met gevoelens van angst of depressie? Ik bied je graag een luisterend oor en gepast advies. Ben je eerder op zoek naar begeleiding bij je echtscheiding? Ook daar help ik je graag verder.